Bazen diyorum ki
O güzel şiirler hiç olmasa
Yani kimse kimseye şiir filan yazmasa
Kimse aşık olmasa kimsenin gözlerine
Adına şiir yazılan o kadınlar
Kimseyi aşık etmeseler kendilerine.

Aşık olmasa kimse kimsenin gülüşüne
Şiir yazan o esaslı abiler
Kimsenin yüreğini bir cellat gibi almasalar ellerine

sonra,
Sonbahar da hiç gelmese mesela
sarı yapraklarla dolu ara sokaklar
hiçbir hatırayı yeniden yaşatmasa
ve
uyanır uyanmaz bir şiir düşmese kimsenin aklına,
rüzgarlar da bir zahmet özlem taşımasa,

Dar gelen yaşam değil,
şiir olmasa
katlanılır iki beden büyük yalnızlıklara
Ama öyle bir gürültü kopar ki şiir  duyan insanın ruhunda
mübaşir seslenir:
içki sofrası kurulsun...


Bence kötülüklerin anası içki filan değil
düpedüz şiir...