Ne zaman seni düşünsem,
İstanbul'da bir eylül sabahı oluyor gözlerin
sevda renginde,
Yüzünü mısralara düşürsem,
Sesinin buğusu kalıyor çayın deminde...
Ne zaman seni düşünsem;
Ellerinin karanfil kokusu siner
Yazdığım mektuplara,
Koskoca bir şehir gülümser...
İçimde kırlangıç fırtınası,
Sokağımda baştan sona keder...
(Gülcihan Atalay)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder