BÖYLE DE GÜZEL'den bir bölüm


Kaderci olduğumu düşünür kimisi, Hayır kadercilik değil benimki, tekamül inancı. Insan herşey gibi saf enerjiden ibarettir. Varliimizi 5duyuyla algiladigimiz icin gercek zannediyoruz oysa herşey hem var hem de yok yani foton-boşluk. Yanıp sönen yıldızlar gibi, titresen ışıklar gibi. Bir variz bir yok. Yazılan hayatlari yaşamıyor hiçbirimiz, kendi yazdığımız senaryolarda başrol oynuyoruz sadece. Bir oyun sahnesi dünya, yarın perde kapanırken hepimiz elele tutuşup selamlayacagiz tüm evreni. Bu oyunda kötü rolleri seçmiş olanlarda var onlar sadece rollerinin hakkını vermeye çalışıyorlar, biz de hakkini vereceğiz rolümuzun elbet, kötülere boyun egmeyeceğiz ama sorunlari da icsellestirip kalbimizi karartmaya gerek yok. Herkes kendinden sorumlu. Kendi hislerinden, kendi düşüncelerinden... rolüne kendini kaptiranlar kendilerini yeryüzüne hapsedenlerdir. Son sahne... uyanis başlar ve unutulmasin iyiler daima kazanir...